Od dawien dawna, ludzie wymyślali przeróżne sposoby, by przedłużyć trwałość żywności. Naturalne sposoby konserwowania są powszechnie stosowane do dziś. Należą do nich: kiszenie, zasalanie, wędzenie. Postęp, również i w tej dziedzinie spowodował, że obecnie jest wiele nowych sposobów na przedłużanie trwałości: liofilizacja, kandyzowanie, naświetlanie promieniami jonizującymi czy stosowanie chemicznych związków konserwujących. Te ostatnie budzą najwięcej kontrowersji. Ale czy słusznie?
Najczęściej stosowane konserwanty:
Stosowanie środków konserwujących w żywności reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2010 roku (Dz.U.10.232.1525). Rozporządzenie określa, jakie konserwanty, do jakiego rodzaju środka spożywczego i w jakiej ilości mogą być stosowane. Każdy dodatek do żywności, w tym również chemiczne konserwanty, mają swój unikatowy symbol „E” wraz z liczbą od 200 do 299. O ich obecności w produkcie, konsument musi być poinformowany na etykiecie (czytajmy je!).
Benzoesan sodu ( E 221) – czyli sól sodowa kwasu benzoesowego. Biały, krystaliczny proszek, rozpuszczalny w wodzie. Wykazuje działanie bakteriobójcze i przeciwgrzybicze. Stosowany głownie do konserwowania napojów, dżemów, sałatek. W nadmiarze może powodować podrażnienie śluzówki żołądka. Niebezpieczne jest jego połączenie z kwasem askorbinowym (witaminą C), gdyż istnieje możliwość może wytwarzania się kancerogennego benzenu.
Kwas sorbowy (E 200) – krystaliczna substancja, o lekko kwaśnym smaku. Stosowany głownie do konserwowania kiszonek, konserw rybnych, jogurtów, przetworów owocowych, pieczywa cukierniczego. Występuje naturalnie w niektórych owocach, np. w jarzębinie. U alergików może nasilać alergię kontaktową (pokrzywkę). Związkowi temu nie udowodniono działania rakotwórczego ani teratogennego.
Dwutlenek siarki (E 220) – bezbarwny gaz o ostrym zapachu. Wykazuje działanie grzybobójcze i bakteriobójcze. Jest używany najczęściej do konserwowania owoców i warzyw suszonych, a także przetworów owocowych i warzywnych. U osób wrażliwych konserwant ten może nasilać bóle głowy. U astmatyków dwutlenek siarki może spowodować atak astmy siarczynowej.
Azotan (III) sodu – (E 250), inaczej azotyn sodu. Ze względu na właściwości hamujące rozwój niebezpiecznych bakterii Clostridium Botulinum (pałeczki jadu kiełbasianego), stosowany głownie do konserwowania mięsa, wędlin, wyrobów garmażeryjnych. To jego dodatek odpowiada za różową barwę mięsa. Azotyn sodu w obecności amin (z rozkładu białek), może wytwarzać rakotwórcze nitrozoaminy.
źródła zdjęć:www.pinterest.com