Długa historia
Historia najpopularniejszej na świecie używki jest długa. Ponoć już w I wieku n.e. Etiopczycy spożywali owoce kawowca, gotowane z dodatkiem soli i masła. Prawdopodobnie w XII wieku, kupcy arabscy zawieźli kawę do Jemenu. To tam opracowano metodę prażenia nasion i sporządzania z nich napoju. Wraz z arabską ekspansją, zwyczaj picia kawy, rozpowszechnił się na cały Bliski Wschód. W 1554 w Stambule otworzono pierwszą kawiarnię. W XVI wieku kawa trafiła na Stary Kontynent, a do Polski pod koniec XVII wieku. Wiadomo, że jej miłośnikami byli Jan III Sobieski oraz Bohdan Chmielnicki.
Robusta i arabika
Dwa najpopularniejsze gatunki kawy to arabika i robusta. Różnią się wyglądem, smakiem, warunkami uprawy, zawartością kofeiny. Ziarna arabiki są podłużne, lekko zielonkawe. Smak naparu sporządzony z jej ziaren jest łagodny i aromatyczny. Zawiera mniej kofeiny niż robusta, dlatego pić ją możemy częściej. Filiżanka arabiki dostarcza około 175-185 mg kofeiny, podczas gdy robusty nawet 330 mg. Arabika jest trudniejsza w uprawie. Wymaga specyficznych warunków klimatycznych (subtropikalny, równikowy) oraz odpowiedniej wysokości. Rosbusta uprawiana jest na niższych poziomach i równinach. Jest bardziej odporna na szkodniki oraz choroby. Ziarna tego gatunku są bardziej owalne i mniejsze. Przy okazji, nie sposób nie wspomnieć o najdroższej kawie świata, czyli kopi luwak. Koszt 1 filiżanki to około 100 zł. Ziarna pozyskuje się z odchodów indonezyjskiego łaskuna. Po częściowym nadtrawieniu w żołądku, owoce kawy tracą gorzki smak, a zyskują lepszy aromat.
Po turecku, parzona, a może z ekspresu
Popularną w krajach arabskich, kawę po turecku gotuje się w tygielkach i podaje z cukrem w małych filiżankach. Tradycja parzenia i picia kawy po turecku w 2013 roku trafiła na światową listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO. W Europie najpopularniejsza jest kawa parzona pod ciśnieniem lub zaparzana wrzątkiem. Najprostszą (i najtańszą) formą ekspresu do kawy jest makinetka (zwana też kafetierą). To urządzenie, to rozkręcany w połowie dzbanek. Do dolnej części nalewa się wody, nakłada sitko z odpowiednią porcją zmielonej kawy i zakręca. Dzbanek umieszcza się na gazie, para wodna „przechodzi” przez warstwę kawy, napar skrapla się i zbiera się w górnej części urządzenia. W podobny sposób działa ekspres ciśnieniowy. Woda podgrzana do odpowiedniej temperatury (92-960C), dozowana jest pod ciśnieniem (9-11 barów) do zbiornika zawierającego zmieloną kawę. Kawa z ekspresu posiada charakterystyczna piankę, tzw. cremę. Swoje grono zwolenników wciąż posiadają tzw. przelewowe ekspresy do kawy. Woda pod niskim ciśnieniem (ok. 3,5 bara) przelewa się przez pojemnik z kawą, a następnie zbiera w dzbanku. Kawa parzona jest wodą wrzącą pod ciśnieniem, dlatego napar jest niezwykle mocny, określany czasem, jako „przypalony”.
źródła: www.wikipedia.org
źródła zdjęć: www.pinterest.com